GLUREN
Eerlijk, ooit gegluurd?
Dat vurig verlangen om iets te willen zien,
zonder dat het iemand opvalt?
Of nog beter, wat je eigenlijk helemaal niet mag weten?
Ik wel.
Het voelt een beetje als een fragment lezen
uit een boek dat nog niet verkocht is.
In school had ik een speciale band
met
de vaalgroene lange muren
het oneindige damspel van gele en grijze belopen vloertegels
de vernielde stenen op de vensterbanken
de donkere barsten in het hoge plafond.
We hadden iets gemeen.
We hadden een verhaal,
en we zwegen.
uit ‘Kus me dan’ – Hilde Evens
Regendagen zijn fantastisch voor schrijvers.
Het manuscript is af.
